Dom rodzinny

 Jesteśmy już u moich rodziców :) Podróż bardzo się mi dłużyła i kilka razy miałam ochotę wysiąść na nie swojej stacji bo po prostu miałam już dość... Emilka była grzeczna i znalazła nawet koleżankę wiec się tak nie nudziła. Problemem był oczywiście Fabian - spał 15 minut a przez pozostałą część podróży walczył ze mną o to aby raczkować po całym wagonie. Oczywiście okropnie się burzył, że nie chcę go puścić... Pozwoliłam mu chodzić między fotelami które zajmowaliśmy mając nadzieję, że to mu wystarczy. Niestety to było za mało i Fabcio próbował się przedostać na szersze tereny pod barykadą z wózka. Powiem jedno - współpasażerowie naszej podróży napewno odetchnęli z ulgą gdy wysiedliśmy w Inowrocławiu :)

Uwielbiam przyjeżdżać do rodziców - czuję się tak jakbym dopiero co skończyła szkołę średnią ;) Fajnie usiąść w swoim dawnym pokoju i patrzeć jak moje dzieci biegają po nim robiąc bałagan i rozrzucając zabawki :) Podobnie jest ze spacerami - chodzę z dziećmi w te miejsca, w które ja kiedyś lubiłam chodzić. Fajnie, że tak niewiele się tu zmieniło :)